INTERDICTUM

INTERDICTUM

dicitur in Eccl. Rom. generalis excommunicatio, quae in provinciam, vel villam aut castrum; imo in integrum aliquod Regnum, fertur: quo durante denudantur altaria cruces humi prosternuntur, reliquiae Sanctorum ingloriae iacent, invertuntur cymbala, neque quicquam sit, in sancta Matre Eccl. nisi parvulorum baptisma et confessiones morientium, uti habet Knyghron A. C. 1208. ubi de toto Angliae Regno, una cuni Ioh. Rege Interdicto sexennali, a Pontifice Subiecto Instituit tamen Bonifacius VIII. ut, non obstante Interdicto Ecclesiastico, in quatuor Festivitatibus divina celebrari possent; quibus Festum Corporis Christi adiecit Urbanus VI. Formnlam interdicti huiusmodi istam suppeditat C. du Fresne ex Conc. Lemovicensi. A. C. 1031. Sess. 2. Nisi de pace acquieverint, ligate omnem terram Lemovicensem Publicâ excommunicatione; eo videlicet modo, ut nemo, nisi Clerieus, aut pauper mendicans, aut peregrinus adveiens, aut infans a bimatu et infra, in toto Lemovicino sepeliatur, nec in alium Episcoparum ad sepeliendum portetur. Divinum officium per omnes Ecclesias latenter agatur, et Baptismus petentibus tribuatur. Circa horam tertiam signa sonent in Ecclesiis omnibus et omnes proni in faciem preces pro tribulatione et pace fundant. Paenitentia et Viaticum in exitu mortis tribuatur. Altaria per omnes Ecclesias, sicut in Parasceve, nudentur: et eruces et ornamenta abscondantur; quia signum luctus et tristitiae omnibus est. Ad Missas tantum, quas unusquisque Sacerdotum ianuis Fcclesiarum obseratis fecerit, altaria induantur et iteru post Missas midentur. Nemo in ipsa Excommunicattone uxorem ducat. Nempto alterio osculum det, nemo Clericorum aut Latcorum vel habitantium vel transeuntium, in toto Lemovicino, carnem comedat, neque alios cibos, quam illos, quibus in quadragesima vesci licitum est. Nemo Laicorum aut Clericorum tondeatur, neque radatur, quousque districti Principes, capita populorum, per omnia sancto oboediant Conc. Aliam vide apud Fund. et plura hanc in rem, apud Ep. Monspel, ad Ep. 72. Innoc. III. l. 14. Addo quod interdictum huiusmodi Ecclesiasticum, inter praecipuas Eccl. Censuras, quâ sc. divinis interdicitur, verbis hisce Praelati interdico tib, vel Suppono te Ecclesiastico interdicto; quemadmodum enim civile Interdictum corpus, ita Ecclesiasticum animam

afficit. Fertur vero Interdictum interdum in personam, ut si Universitas vel Capitulum interdicatur; vel in locum, velut si civitas vel templum interdicatur, interdicta Universitate, Clerici ianuis apertis et pulsatis campanis, sed exclusis excommunicatis et interdictis, altâ voce celebrare possunt, at interdicto loco non possunt. Cuiusmodi interdicti formula exstat in Cons. Lemovic. a. C. 1301. Sess. 2. ubi terra Lemovicensis Interdicto subiecta. Et quidem in Interdictis denudari altaria, posterni Cruces ad terram, ut et reliquias SS. Cymbaia inverti etc. discim us ex Synodis aliquot Landavensibus, in Ceneiliis Anoglianis post LL. Bccl. Aluredi Regis descriptis. Instituit autem Bonifacius VIII. ut interdicto hoc non obstante, in IV. Festivitatibus Sacra celebrari possint quibus Festum Corporis Christi adiecit Urbanus VI. ut est in Magno Chronico Belg. A. C. 1389. Vide Phil. a Limborch Hist. Inquis. l. 3. c. 2. uti de Interdicto Civili, aliquid supra, ubi de Banno.